این که برای هر رویدادی به دنبال معنا باشیم خطرناک است!

اگر بخواهیم مردم روی زمین را به دو گروه بزرگ تقسیم کنیم، یکی از فاکتورهای تمایز بین انسان ها، نگاهشان به دلایل رویدادهاست. این که آنها برای اتفاقات زندگی و رویدادهای طبیعت به دنبال چه توضیحی هستند.

نتیجه ی تفکر عذاب

چرا مذهب هنوز از بین نرفته است؟

عوامل مادی یا عوامل غیرمادی

می شود گفت اساس دیدگاه ها، ادیان و مذاهب و باورهای مختلف دلایل رخدادهاست و همین اسنادها سبک های زندگی متفاوتی را درگستره ی زمین به وجود آورده اند.

عوامل غیرمادی و معنا ی زندگی

عوامل غیرمادی ملموس، قابل دیدن و قابل اثبات نیستند. به طور مثال ما هیچ گاه نمی‌توانیم اثبات کنیم که بیماری امروز ما چه ارتباطی با رفتارهای گذشته ی زندگی ما دارد، ولی می‌توانیم تشخیص دهیم که تغذیه، ورزش، سابقه ی خانوادگی (عوامل مادی) چقدر احتمال ابتلای ما را به بیماری بالا برده است.

باور به عوامل غیرمادی می‌تواند زندگی را از مسیر عقلانی خارج کند.

انسان می‌خواهد از زندگی خود راضی باشد، زندگی که شامل دو دسته از رویدادهاست:

• رویدادهایی که در کنترل ما هستند
• رویدادهایی که خارج از کنترل ما هستند

انسان جایی به عوامل غیرمادی متوسل شده، به دنبال معنا می‌گردد که زندگی از کنترل او خارج شده باشد. از طرفی گسترش چنین باورهایی این خطر را دارد که ارتباط آدمی را با واقعیت قطع کند. این دقیقا تعریفی است که ما از بیماران روانپریش ارائه می‌دهیم!

این که شخصی در قرن بیست و یک، قرنی که انسان (احتمالا) توانمندتر از هر زمان دیگری در تاریخ است، دست کم احساس کنترل متوسط بر زندگی خود نداشته باشد، خطرناک است.

اینکه بدون امتحان راه حل های مادی، به انرژی ها متوسل شود و برای هر اتفاقی به دنبال یک معنا باشد، خطرناک است.

به دنبال معنا گشتن، یعنی تلاش منفعلانه برای پذیرش هر آنچه که در زندگی پیش می‌آید.

حتما حکمتی در این اتفاق است.

من دارم امتحان می‌شوم.

به هر کس به اندازه ی ظرفیتش رنج و سختی داده می‌شود.

همه ی ما با این باورها آشنا هستیم، به دفعات در رویدادهای روزانه این جملات را به زبان آوردیم یا از نزدیکان شنیدیم. خیلی از ما به نحس بودن خود یا دیگری را پذیرفتیم یا باورهایی امروزی تر داریم مانند خوش شانس یا بدشانس بودن.

انتخاب یک معنا برای زندگی

من بدشانس هستم، حتما مصلحتی در این اتفاق است و … یعنی اتفاق های بد توسط مرجعی از بالا، عامدانه و آگاهانه برای من انتخاب می‌شوند. پذیرفتن این که من ضعیف و مورد ستم هستم و توسط نیروهای غیرمادی (که عموما نامهربان هستند و به خواسته های امروز من اهمیتی نمی‌دهند) کنترل می‌شوم، در درازمدت به شخص احساس درماندگی و نفرت می‌دهد. این معنا برای زندگی باعث می‌شود شخص نتواند از بودن در دنیا بهره ببرد.

بهتر است به دنبال معنا نباشیم!

ویکتور فرانکل انسان ها را تشویق کرد برای زندگی خود معما را جستجو کنند. در سال های سرد جنگ جهانی دوم در اردوگاه های نازی که یهودیان بی رحمانه کشته می‌شدند.‌ آنها نیاز به معنا داشتند تا بتوانند زنده بمانند. معنا قرار بود به‌ آنها امید بدهد و مهم تر از خود معنا ” جستجوی معنا ” بود.

ما معنا را جستجو نکردیم

ولی ما خودمان معنا را جستجو نکردیم، از زمانی که به دنیا آمدیم فرصت فکر کردن و نگاه کردن به دنیا را نداشتیم. معنا ی زندگی به ما تحمیل شده است.

ما نیاز داریم به مادیات اهمیت دهیم. بر کارهایی که می‌توانیم برای حل مشکلات انجام دهیم، و از بین بردن چیزهایی که اذیتمان می‌کنند تمرکز کنیم، بدون این که به عوال غیرمادی فکر کنیم.

ما نیاز داریم بر زندگی خود تسلط پیدا کنیم. نه مانند سگ های سلیگمن با زنجیر خیالی بر پاهای خود شکنجه را تحمل کنیم.

لازم است از معنا هایی که برایمان ساخته اند، بزرگ ترها، رسانه ها، کتاب ها و در و دیوارها… جرات رها شدن پیدا کنیم.

تنها در این صورت می‌توانیم زندگی مطابق با شان انسان را تجربه کنیم. نه با احساس بردگی، نه حقارت و مظلومیت و نه در ماندگی.