«در لحظه زندگی کن؛ خودت را دوست داشته باش؛ از زیبای‌ها لذت ببر» و...

🍂 انسان سالم در زندگی روزمره، گذشته را به خاطر دارد و به آینده هم فکر می‌کند؛ اساسی‌ترین نیازهای او، بدون دغدغه برآورده شده‌اند و می‌تواند احساسات مختلف را تجربه و تحمل کند.

🍂 نه می‌توان دوست داشتن و لذت بردن را به کسی آموخت، نه باید اصراری برای این کار داشت؛ چرا که زخم‌های عمیق ناشی از دوست داشته نشدن، احترام ندیدن و فقر، هرگز اینگونه ترمیم نخواهند شد.

🍂 بنابراین، این توصیه‌ها غلط و مهم‌تر از آن، «حیله‌گرانه» است.

🍂 تو مقصر هستی، اگر به مشکلات بزرگی که برایت ایجاد کرده‌اند، فکر می‌کنی؛ از آینده‌ای که مبهم و ترسناک است، نااميدانه می‌ترسی؛ قفسی که برایت ساخته‌اند را با زندگی نرمال انسان‌های دیگر دنیا مقایسه می‌کنی.

🍂 اگر پول و آزادی نداری، مهم نیست؛ اگر همه آنقدر درگیر خواسته‌های اولیه‌شان هستند که احساس غالبشان خشم و نفرت است، اگر مردم نمی‌توانند آرام و مهربان باشند، تو شاد باش و از دیدن یک گل لذت ببر! به آسمان نگاه کن و وزش نسیم را روی صورتت حس کن!

🍂 تو مسئول تمام و کمال زندگی خودت هستی؛ همهُ احساسات منفی، زاییدهٔ افکارِ خودِ توست (احساس گناه).

🍂 «تو انسانی باش که فکر نمی‌کند» و بزرگوارانه زمین خوردن‌ها، نرسیدن‌های پی در پی، تحقیرها، بی عدالتی‌ها و نداشتن‌ها را به کائنات واگذار می‌کند.

🍂 در لحظه زندگی کن؛ نه مانند یک انسان، شبیه یک موجود فاقد قدرت تفکر، منگ و دیوانه!

🍂 برای لذت بردن از چیزهایی که روبروی ماست (زندگی در زمان حال)، لازم است که دغدغه‌ای برای نیازها و خواسته‌های اولیه‌مان نداشته باشیم.

🍂 برای دوست داشته شدن، لازم است در محیطی پر از خشم و نفرت نباشیم؛ پیش شرط داشتن همهٔ این‌ها "امنیت مالی و آزادی انتخاب" است.

🍂 ما به عنوان انسان، باید و باید و باید حق انتخاب داشته باشیم! حق انتخاب هویت، محل زندگی، لباس، شکل و اندازه‌ی خانه، تفریح، دوستان، خوراک، شغل، میزان درآمد، شهر و کشور و ...

🍂 به مردمی که حتی تصوری از برآورده شدن نیازها و حقوق اولیه‌شان، دست کم در چند سال آینده ندارند، «چگونه شاد بودن» را یاد ندهید! چون تنها روش پیشنهادی شما، «ندیدن, نشنیدن و فکر نکردن» است.

🍂 چگونه زندگی کردن، نیازی به آموزش ندارد؛ فقط کافیست دستانتان را از روی گلوی انسان‌ها بردارید و رهایشان کنید تا زندگی را به صورت طبیعی تجربه کنند؛ نه مانند عارفان، نه به شکل آسمانی و نه با اجبارن «شاد، خوب و راضی بودن».