نوزاد تنها موجودی است که می‌توان او را بدون هیچ مانع ذهنی دوست داشت و این اولین تفاوت احساس مادر بودن است.

موجودی که آنقدر دوست داشتنی و نیازمند است که همه ی توجه و توان مادر را صرف خودش می‌کند.

مادر این کار را عاشقانه انجام می‌دهد, ولی همین عشق و نیاز او را ناچارا تبدیل به یک انسان مصرف کننده می‌کند.

انسانی که هویت اجتماعی و بخشی از اعتماد به نفس خود را گاه موقت و گاه برای همیشه از دست می‌دهد. زنان زیادی در این شرایط نادیده گرفته شده یا تحقیر شده اند.

به نظر می‌رسد مقدس سازی مادر راهی برای جبران این گناه یا انکار آن باشد. موجود مقدس یعنی موجودی معنوی و فاقد ارزش مادی.

کسی که استقلال مالی ندارد ضعیف است و به تدریج سبک زندگیش می‌شود فداکاری, گذشت, سوختن و ساختن ...

هر چقدر هم که بخواهد نمی‌تواند ثابت کند او هم کار می‌کند و موثر است. او هم به اندازه ی کسی که شغل و درآمدی دارد ارزشمند است.

انسان پول را بیشتر از ارزش های انسانی می‌خواهد. چرا که اساسی ترین نیازهایش برای زنده ماندن با پول برآورده می‌شود و حتی برای نوشیدن یک لیوان آب هم به پول احتیاج دارد.

بنابراین نمی‌توان انتظار و امید داشت که این دیدگاه تغییر کند, چرا که در بیشتر خانه ها یک نفر هست که بدون چشمداشت ( بخوانید رایگان, بی ارزش) بخش بزرگی از کارها را انجام می‌دهد.